یوسف بن احمد شیرازی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
یوسف بن احمد شیرازی (
۵۲۹ ـ
۵۸۵ هـ.ق) محدث، فقیه و از چهرههای علمی بود.
وی فردی ثقه، خوشخلق و آشنا به حدیث بود.
مورد اعتماد حکومت عباسی قرار داشت، تا آنجا که بارها بهعنوان نماینده خلیفه اعزام شد.
او تحصیلات مقدماتی را با راهنمایی پدر نزد شماری از استادان برجسته آغاز کرد.
برای تکمیل دانش خود به شهرهای مختلفی همچون
کوفه،
بصره و
اصفهان سفر نمود.
ایشان از استادانی چون ابوالوقت سجزی، عبدالله بن سلیخ و نصر برمکی بهره برد.
او در
بغداد و دیگر شهرها به تدریس پرداخت و گرایشهایی به تصوف نیز داشت.
از آثار وی کتاب
الاربعون البلدیه در
علم حدیث است.
او در ۲۸
رمضان سال ۵۸۵ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در مقبره شونیزی به خاک سپرده شد.
ابویعقوب یوسف بن احمد بن ابراهیم بن محمد شیرازی بغدادی در اصل شیرازی بود، اما در سال ۵۲۹ (هجری قمری) در بغداد به دنیا آمده و در همانجا رشد و نمو کرد.
به هر حال وی آشنایی خوبی به حدیث داشت، از اتقان و صداقت برخوردار بود.
او را فردی خوش معاشرت، خوش اخلاق
و ثقه معرفی کردهاند.
شیرازی علاوه بر مقام علمی با دستگاه حکومت وقت نیز رفت و آمد داشت و مورد اعتماد خلافت بود.
به همین دلیل چندین بار به عنوان سفیر و فرستاده خلیفه یا دستگاه حکومت به بعضی از بلاد و نزد پادشاهان اعزام شد و به اموال و داراییهای بسیاری دست یافت.
یوسف بن احمد دربارهاش دیگران نظراتی دارند که از جمله؛ به نوشته منذری، او خود نیز در بغداد و دیگر بلاد کرسی تدریس داشت.
شاگردان بسیاری را تربیت کرد؛ اما نامی از ایشان به میان نیاورده است.
در بعضی از منابع از وی به عنوان یکی از شیوخ صوفیه در بغداد یاد شده است که حکایت از تمایل او به تصوف دارد.
ابویعقوب تحصیلات مقدماتی خود را با تشویق پدرش احمد بن ابراهیم نزد ابوالقاسم بن سمرقندی،
یحیی بن علی طراح
و ابوالحسن بن عبدالسلام فرا گرفت.
سپس خود برای ادامه و تکمیل دانش راهی سفر به شهرهای گوناگونی همچون کوفه، بصره، واسط،
کرمان، اصفهان،
همدان،
نیشابور،
هرات و
دمشق گردید.
در این سفرها از استادان و شیوخ بسیاری را درک کرده و بهرههای فراوانی برد.
ذهبی شماری از استادان وی را برشمرده که از آن میان میتوان به بزرگانی همچون ابوالوقت سجزی،
عبداللّه بن سلیخ،
محمد بن علی طوسی
و نصر برمکی اشاره کرد.
بغدادی کتاب
الاربعون البلدیه در علم حدیث را نگاشته است.
شیرازی در ۲۸ ماه
رمضان سال ۵۸۵ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت و در مقبره شونیزی به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «یوسف بن احمد شیرازی»، ج۴، ص۴۵۹.