کلید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مجهول النَّسَب به کسی گفته میشود که نسبش ناشناخته است.
از آن به مناسبت در بابهای
اقرار،
قضاء،
قصاص و
دیات سخن گفتهاند.
نسب ناشناخته با
اقرار،
بینه و
استفاضه ثابت میشود.
اگر کسی مدعی فرزندی کودکی باشد، در صورتی که
کودک مجهول النسب باشد و مدعی دیگری وجود نداشته باشد، ادعای او بدون نیاز به تصدیق کودک، پذیرفته و حکم به ثبوت نسبت میشود و احکام آن، همچون ارث بردن از یکدیگر،
محرمیت و حرمت
ازدواج میان آن دو، جاری میگردد.
دیوانه نیز همین حکم را دارد؛ لیکن اگر کسی مدعی فرزندی بالغی باشد، پذیرش ادعای وی منوط به تصدیق آن فرد است.
چنانچه دو یا چند نفر در فرزندی کودکی اختلاف کنند، ادعای هیچ یک پذیرفته نمیشود، مگر با بینه یا -به تصریح جمعی- با
قرعه در صورت عدم وجود بینه،
مقصود از بینه، گواهی دو مرد عادل بر درستی ادعای یکی از ادعا کنندگان است. بنابر
قول مشهور، نسب با
شهادت یک
مرد و دو
زن عادل، ثابت نمیشود.
اگر کودک مجهول النسب بمیرد و کسی مدعی فرزندی او برای خود باشد، در صورت فقدان مدعیای دیگــر بــر خلاف ادعای او، اموال باقی مانده از کودک به او میرسد.
بنابر قول مشهور، حکم یاد شده در صورتی که
میت، مجهول النسب بالغ باشد نیز جاری است.
اگر کسی مدعی
بردگی کودکی مجهول النسب که در دست او است باشد، حکم به بردگی او میشود و چنانچه کودک در دست دو نفر باشد و هر دو مدعی بردگی او برای خود باشند، به بردگی کودک برای هر دو حکم میگردد،
و اگر فرد مجهول النسب
بالغ باشد، ثبوت بردگی منوط به تصدیق او است و اگر ادعای مدعی را انکار کند، ادعای بردگی پذیرفته نمیشود.
چنانچه فرد مجهول النسب کشته شود و
قاتل وی معلوم نباشد، در صورتی که مورد از موارد
لوث باشد،
حاکم شرع ولی او است و همانند
ولی دم اقامه
قسامه میکند و بر فرض ثبوت و اخذ
دیه، دیه به
بیت المال واریز میشود.
چنانچه شخصی کودکی مجهول النسب را بکشد و مدعی باشد مقتول،
فرزند او بوده است،
قصاص نمیشود.
عاقله مجهول النسب،
امام (علیهالسّلام) است. بنابراین، در صورت ارتکاب
جنایت، دیهاش بر عهده امام (علیهالسّلام) خواهد بود.
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهمالسلام)، ج۷، ص۵۳۶.
۰:۴۳.