ابوالعز
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
عبدالعظیم بن حسن ابوالعز قرن
۵ -
۶ (هجری قمری) نسب‌شناس علوی و از نوادگان
امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) بود.
به‌گفته
آقابزرگ تهرانی، با یازده واسطه به آن حضرت می‌رسد و از این‌رو به «سید ابوالعز» شهرت داشته است.
تنها اثر شناخته‌شدۀ او
مشجّر النسب یا
الأنساب المشجّره است.
احمد بن محمد بن مهنّا عبیدلی، نسابه معاصر علامه حلی (م
۷۲۶ هـ.ق)، در
تذکرة النسب از آن کتاب نقل کرده است.
این اثر نشان‌دهندۀ تبحر وی در علم نسب‌شناسی است.
از تاریخ دقیق ولادت و وفات او اطلاعی در دست نیست.
با توجه به نسب و استنادهای بعدی، وی در قرن پنجم یا ششم (هجری قمری) می‌زیسته است.
ابوالعزّ عبدالعظیم بن حسن بن علی بن طاهر درباره وی جز اطلاعات اندکی که آقابزرگ داده آگاهی دیگری در دست نیست.
چنان که آقابزرگ اصل و نسب او را برشمرده، وی از نوادگان امام حسن مجتبی (علیه‌السلام) بوده و با یازده واسطه به آن حضرت متصل می‌شود.
از این‌رو به
سیّد ابوالعزّ شهرت یافته است.
به هر حال وی می‌نویسد: «ابوالعزّ دارای اثری به نام
مشجّر النسب یا
الانساب المشجره بوده که احمد بن محمد بن مهنّا عبیدلی نسابه از معاصران
علامه حلّی ( م۷۲۶ق )، در کتاب
تذکرة النسب خود از او مطالبی را نقل کرده است.»
از این اثر استفاده می‌شود وی نسب‌شناس بوده و به تبارشناسی آگاهی داشته است.
اما از زمان حیات و درگذشت او هیچ اطلاعی به دست نیامد.
عبدالعظیم دارای اثری به نام
مشجّر النسب یا
الانساب المشجره بوده است.
ابوالعزّ با یازده واسطه به امام حسن (علیه‌السلام) می‌رسد.
در نتیجه حیاتش در قرن پنجم یا ششم (هجری قمری) تخمین زده می‌شود.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «عبدالعظیم بن حسن ابوالعز»، ج۴، ص۴۸۲.
