کلید
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
نُقره فلزی گران‌بها، نرم و سفیدرنگ است.
از احکام آن در باب‌هایی چون
طهارت،
صلات،
زکات،
خمس،
تجارت،
مساقات،
عاریه و
نکاح سخن گفته‌اند.
نقره از جهات مختلف دارای احکامی متفاوت است.
به لحاظ ظرف بودن (ظرف تهیه شده از نقره) دارای احکامی ویژه است، از قبیل حرمت
خوردن و
آشامیدن، از آن و بنابر
مشهور، حرمت استفاده از آن در غیر خوردن و آشامیدن، همچون
وضو گرفتن از
آب درون آن؛ بلکه نگهداری آن و بنابر قولی، بطلان وضو با آب درون آن و بنابر مشهور،
کراهت استفاده از ظرف مفضّض (ظرف آبکاری شده با نقره یا ظرفی که قطعاتی از نقره در آن به کار رفته است)
نقره به لحاظ ضرب سکه از آن (نقره مسکوک =
درهم) دارای احکامی ویژه است، مانند لزوم نقد بودن
معامله در صورت معامله نقره در بـرابـر نقره و وجوب
زکات در آن، در صورت رسیدن به حد نصاب و به لحاظ معدنی بودن، دارای احکامی همچون عدم صحت
سجده بر آن و وجوب
خمس آن است.
بنابر مشهور، نقره همچون
طلا، مثلی به شمار می‌رود. بنابراین، در دیون و ضمانات، مثل آن بر
ذمه ثابت می‌شود.
چنانچه نقره با فلزی دیگر آمیخته شود و مقدار آن نامعلوم باشد، فروختن آن در برابر نقره خالص جایز نیست؛ لیکن در برابر نقره آمیخته با فلزی دیگر جایز و معامله صحیح است.
از شغل‌های مکروه، ریخته‌گری نقره و طلا است.
در
مساقات، شرط مقداری از نقره یا طلا بر عامل، علاوه بر سهم توافق شده، بر مالک مکروه است.
مال عاریه داده شده نزد عاریه گیرنده امانت است. بنابراین، در صورت تلف، ضامن نخواهد بود، مگر آنکه در نگهداری آن کوتاهی یا بیش از حد مجاز از آن استفاده کرده باشد و یا عاریه دهنده شرط ضمان کرده باشد. طلا و نقره از این حکم استثنا شده و عاریه گیرنده آن دو مطلقا ضامن است.
مستحب است در هفتمین روز ولادت، سر
نوزاد تراشیده و هم وزن موی آن، نقره یا طلا
صدقه داده شود.
• فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت (علیهم‌السلام)، ج۸، ص۶۰۱.
