حواری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمود بن ابی‌المعالی حواری (حیات
۵۸۰ هـ.ق)
لغت شناس، ادیب و شاعر بود.
او دارای نثری روان، نظمی استوار و نیکو بود.
از او دو اثر با عنوان
ضالة الادیب فی الجمع بین الصحاح و التهذیب و
نفحة المجلوب من ثمار القلوب باقی مانده است.
از تاریخ درگذشت وی گزارشی در دست نیست؛ ولی بنابر نقل منابع در سال ۵۸۰ (هجری قمری) در قید حیات بوده است.
تاج الدین محمود بن ابی‌المعالی بن حسن حواری معروف به
ابن حواری بنابر گفته
یاقوت حموی را لغت شناس، ادیب و شاعر بود.
ابن حواری بنابر نقل یاقوت حموی ادبیات را نزد سعید میدانی آموخت.
محمود طبق بیان یاقوت حموی در لغت فردی چیره دست به‌شمار می‌رفت و دارای نثری روان و نظمی استوار و نیکو بود.
سپس می‌نویسد: وی تنها دانشمند نیشابور در علم، فضل و ادب در عصر خویش بود.
که از آن استفاده می‌شود اهل نیشابور بوده یا این‌که در آن‌جا سکونت داشته است.
تاج الدین دو اثر باقی مانده است که عبارتند از:
• ضالة الادیب فی الجمع بین الصحاح و التهذیب در علم لغت که در آن در مواردی چند بر
جوهری خرده گرفته و انتقاد کرده است؛
• نفحة المجلوب من ثمار القلوب که مختصر کتاب ثمار القلوب ابومنصور ثعالبی (م
۴۲۹ هـ.ق) است.
به نوشته سزگین از محققان معاصر، نسخه خطی این کتاب در دانشگاه
استانبول در
ترکیه موجود است.
محمود بن ابی‌المعالی از تاریخ درگذشت او گزارشی در دست نیست؛ ولی آن‌چه در منابع بر آن تأکیده شده آن است که وی در سال ۵۸۰ (هجری قمری) در قید حیات بوده است. ۴
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «محمود بن ابی‌المعالی حواری»، ج۴، ص۴۰۹.
