قاد شاه محمد راوندی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
هـ.ق
فاذشاه بن محمد راوندی (م
۵۱۹ هـ.ق) با آن‌که اطلاعات دقیقی از زندگی شخصی، جایگاه اجتماعی و فعالیت‌های علمی وی در دست نیست، اما شواهد پراکنده در منابع کهن، تصویری کلی از شخصیت و جایگاه او در میان عالمان شیعه ارائه می‌دهد.
شیخ منتجب‌الدین(م بعد از
۵۸۵ هـ.ق) او را فقیهی فاضل معرفی کرده و برخی منابع متأخر از جمله عبدالعزیز طباطبایی، وی را با نام کامل
ابوالمعالی تاج‌الدین فاذشاه بن محمد، اهل راوند و از عالمان سده پنجم و ششم هجری دانسته‌اند.
بررسی جایگاه او در فهرست منتجب‌الدین – که ذیلی بر اثر مشهور
شیخ طوسی ( م
۴۶۰ هـ.ق) است – نیز این موضوع را تقویت می‌کند.
همچنین احتمال داده شده که فاذشاه همان کسی باشد که
ابن‌شهرآشوب (م
۵۸۸ هـ.ق) از او با عنوان
ابوالحسین ناصر علوی یاد کرده و او را در زمره شعرای مجاهد
اهل‌بیت (علیهم‌السلام) قرار داده است.
سید ابوالمعالی فاذشاه (فادشاه / پادشاه) بن محمد تاج‌الدین راوندی علوی حسنی از حیات فردی، اجتماعی و علمی او اطلاع چندانی در دست نیست.
شیخ منتجب‌الدین از وی به عنوان فقیه و فاضل یاد کرده
و
عبدالعزیز طباطبایی در ذیل کلام شیخ منتجب‌الدین به نقل از بعضی از منابع، وی را
ابوالمعالی تاج الدین فاذشاه بن محمد معرفی کرده که در راوند مقیم بوده است.
آن‌چه گفته عبدالعزیز طباطبایی را تأیید می‌کند این است که کتاب فهرست منتجب‌الدین به عنوان ذیل و تکمله ای بر فهرست شیخ طوسی ، مشایخ شیعه تا زمان مؤلف را که ذکرشان در فهرست طوسی نیامده و معاصر شیخ طوسی یا متأخر از زمان او بوده اند، بیان کرده است.
بنابراین وی از دانشمندان شیعه در قرن
پنجم (هجری قمری) و
ششم (هجری قمری) است.
ابن شهرآشوب نیز از
ابوالحسین فاذشاه ناصر علوی یاد و او را در قسم شعرای مجاهد اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ذکر کرده
که احتمالاً همین فرد است و بنا بر اتحاد، باید اشعار او را ازجمله آثار او به شمار آورد.
راوندی در سال ۵۱۹ (هجری قمری) درگذشته است.
دیگر منابع: أمل الآمل ۲ / ۲۱۴؛ بحار الأنوار ۱۰۲ / ۲۵۷؛ ریاض العلماء ۴ / ۳۱۳؛ الذریعه ۹ / ۷۹۹؛ جامع الرواة ۲ / ۱؛ معجم رجال الحدیث ۱۳ / ۲۳۸.
