• خواندن
  • نمایش تاریخچه
  • ویرایش
 

سعدی 1

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف





علی بن جعفر سعدی (۴۳۳ ـ ۵۱۵ هـ.ق) ادیب، لغت‌شناس و نحوی برجسته قرن پنجم (هجری قمری) بود.
نزد ابوبکر برّ صقلی به فراگیری لغت پرداخت. اطلاعات زیادی از زندگی او در صقلیه در دست نیست.
پس از اشغال آن توسط نورمان‌ها، به مصر مهاجرت کرد و در آنجا مورد توجه اهل علم و دستگاه خلافت فاطمی قرار گرفت.
با وجود تبحر بسیار در علوم لغت و نحو، برخی از علمای مصر او را به تساهل در روایت متهم کردند.
این اتهام بیشتر به‌خاطر جعل سندی برای کتاب الصحاح جوهری بود.
او همچنین شاعری توانا بود و از خانواده‌ای برخاسته بود که در شعر و ادب سابقه داشتند.
از آثار مهم او می‌توان به الدرّة الخطیرة فی شعراء الجزیره، لُمَحُ المُلَح، الأسماء فی اللغة، الأفعال، العروض و القوافی و العروض البارع اشاره کرد.
سرانجام در ماه صفر سال ۵۱۴ (هجری قمری) یا ۵۱۵ (هجری قمری) در مصر از دنیا رفت.



ابوالقاسم علی بن جعفر بن علی سعدی صقلی اغلبی مصری مشهور به ابن قطاع از فرزندان زیاده‌اللّه بن اغلب تمیمی (م ۳۰۴) (هجری قمری) آخرین امیر دولت اغلبیّه در تونس و صقلیّه می باشد و نسبت اغلبیِ وی بدین دلیل است.
وی اهل صقلیّه (سیسیل) بود و در سال ۴۳۳ه در همان‌جا به دنیا آمد.
ابن قطاع از لغت‌شناسان و نحویان معروف روزگار خویش بود و در ادبیات عرب دستی تمام داشت.
پدرش جعفر نیز مرتبه ای والا در لغت و نحو داشت و اجدادش همگی در شعر و ادب مهارت داشتند.
از چگونگی زندگی و احوال او در مدت مدیدی که در صقلیه می‌زیسته اطلاعات دقیقی در دست نیست. پس از آن‌که صقلیه به دست نورمان‌های مسیحی در حدود سال پانصد (هجری قمری) به تصرف درآمد، وی به مصر مهاجرت کرد و درحالی که مردی کهنسال بود مورد احترام و استقبال مصری‌ها قرار گرفت.


ابوالقاسم لغت را نزد ابوبکر بن محمدبرّ صقلی، لغوی مشهور فرا گرفت.


ظفری بنا بر گفته ذهبی پس از سال ۴۶۰ صقلیه را ترک کرده، اما این‌که در این مدت در کجا می‌زیسته، سخنی به میان نیاورده است. به نوشته بیشتر منابع وی در مصر نیز به شهرتی تمام دست یافت و ادبیات و نحو او فراگیر شد؛ بدین دلیل امیر افضل بن بدر جمالی ـ وزیر آمر باللّه عباسی دهمین خلیفه فاطمی (۴۹۵ ـ ۵۲۵ هـ.ق) ـ فرزند خود را برای تعلیم و تربیت به او سپرد. ابن قطاع گرچه در ادبیات و لغت و نحو استادی کامل و چیره دست بود، در روایت متهم به تساهل و تسامح شده است؛ چه این‌که به محض ورود به مصر وقتی درباره صحاح جوهری از وی پرسش شد، در پاسخ گفت: « این کتاب به دست مردم صقلیه نرسیده است »؛ اما وقتی اقبال و تمایل مردم را به این کتاب مهم دریافت، سندی برای آن درست کرد؛ ولی علمای مصر آن را نپذیرفته و او را متهم به تساهل در روایت کردند.
وی در شعر هم دستی داشت و سروده‌هایش قوی و نیک بود.


صقلی دارای آثاری است که عبارت‌اند از:
• الدرّة (الجوهرة) الخطیرة فی شعراء الجزیره که مشتمل بر ۱۷۰ شاعر و بیست هزار بیت شعر است؛ • الاسماء فی اللغه؛ • الافعال؛ • حاشیه هایی بر صحاح جوهری؛ • فرائد الشذور و قلائد النحور فی الاشعار؛ • العروض و القوافی؛ • ذکر تاریخ صقلیه؛ • ابنیة الاسماء و الافعال؛ • لُمَحُ المُلَح؛ •العروض البارع؛ • الشافی فی القوافی؛ • ابیات المعایاة؛ • تثبیت اللسان؛ • الاصوات؛ • السیف فی اسمائه و صفاته؛ • الطوال فی اسمائهم و صفاتهم؛ • المشی و السیر؛ • القصار فی اسمائهم و صفاتهم؛ • الکشف فی مساوی الخمر.



ابن قطاع سرانجام در ماه صفر سال ۵۱۴ (هجری قمری) یا ۵۱۵ (هجری قمری) در مصر از دنیا رفت و در آرامگاه امام شافعیان به خاک سپرده شد.
برخی وفات او را سال ۵۰۹ (هجری قمری) نوشته‌اند.
(منابع دیگر:
[۳۴] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۳۷۲.
[۳۵] سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۳۹۸.
)

۱. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۵، ص۳۹۰.    
۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۲۲.    
۳. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۶۹.    
۴. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۲۳.    
۵. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۴، ص۲۰۹.    
۶. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۶۲.    
۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۶۹.    
۸. ذهبی، محمد بن احمد، سیر اعلام النبلاء، ج۱۹، ص۴۳۴.    
۹. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم الادباء، ج۴، ص۱۶۶۹.    
۱۰. ابن کثیر، اسماعیل بن علی، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۸۸.    
۱۱. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۴، ص۲۰۹.    
۱۲. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۵، ص۳۹۰.    
۱۳. ابن کثیر، اسماعیل بن علی، البدایة و النهایه، ج۱۲، ص۱۸۸.    
۱۴. ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی، لسان المیزان، ج۴، ص۲۰۹.    
۱۵. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۵، ص۳۹۰.    
۱۶. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۲۳.    
۱۷. ذهبی، محمد بن احمد، تاریخ الاسلام، ج۳۵، ص۳۹۰.    
۱۸. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۶۲.    
۱۹. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۲۳.    
۲۰. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۶۲.    
۲۱. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۶، ص۷۴.    
۲۲. ابن خلکان، احمد بن محمد، وفیات الاعیان، ج۳، ص۳۲۳.    
۲۳. یافعی، عبدالله بن اسعد، مرآة الجنان، ج۳، ص۱۶۲.    
۲۴. زرکلی، خیرالدین، الاعلام، ج۴، ص۲۶۹.    
۲۵. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۱، ص۶۹۵.    
۲۶. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، بغیة الوعاه، ج۲، ص۱۵۴.    
۲۷. ابن تغری بردی، یوسف، النجوم الزاهره، ج۵، ص۲۰۹.    
۲۸. ابن عماد حنبلی، عبدالحی، شذرات الذهب، ج۲، ص۲۰۹.    
۲۹. ابوالفداء، اسماعیل بن علی، المختصر فی اخبار البشر، ج۲، ص۲۳۶.    
۳۰. موسوی خوانساری، محمدباقر، روضات الجنات، ج۵، ص۲۴۸.    
۳۱. ذهبی، محمد بن احمد، العبر، ج۲، ص۴۰۵.    
۳۲. سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر، حسن المحاضره، ج۱، ص۵۳۲.    
۳۳. ابن الوردی، عمر بن مظفر، تاریخ ابن الوردی، ج۲، ص۳۰.    
۳۴. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۸، ص۳۷۲.
۳۵. سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ص۳۹۸.
۳۶. مدرس تبریزی، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۸، ص۱۶۵.    
۳۷. حموی، یاقوت بن عبدالله، معجم البلدان، ج۴، ص۴۱۷.    
۳۸. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۱، ص۱۳۳.    
۳۹. حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله، کشف الظنون، ج۲، ص۱۰۲۳.    
۴۰. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۱۰۷۲.    
۴۱. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۱۰۰.    
۴۲. بغدادی، اسماعیل بن محمد، ایضاح المکنون، ج۲، ص۳۲۴.    
۴۳. کحاله، عمررضا، معجم المولفین، ج۷، ص۵۲.    



• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «علی بن جعفر سعدی»، ج۴، ص۲۲۸-۲۲۹.






جعبه ابزار