همچنین بنابر روایت مقبول ابن حِبّان و واقدی، او سال‌های آخر عمر را در کوفه گذرانده و به سال ۷۱ یا ۷۲، در روزگار فرمانروایی مصعب بن زبیر، در آن‌جا در گذشته است.
گذشته از ضعف سند، به دلیل نفیِ قول اکثریت قریب به اتفاق نویسندگانکتبِ رجال و تاریخ، این روایت درباره محلّ و زمان مرگ براء و دیگر نکات تاریخی، از جمله زنده بودن وی تا واقعه عاشورا، مخدوش خوانده شده است.
و برای نخستین بار در غزوه خندق (و بنابر برخی از منقولات، غزوه احد) حضور یافت و جمعاً در پانزده (یا چهارده ) غزوه، پیامبرصلّیاللهعلیهوآلهوسلّم را همراهی کرد، و هجده بار با آن حضرت هم‌سفر بود.
در جریان حُدیبیّه، به دستور پیامبرصلّیاللهعلیهوآلهوسلّم تیری به درون چاه افکند و آب از چاه برآمد، هر چند انتساب این عمل به شخص دیگری به نام «نایجه بن جُنْدَب » مشهورتر است.
با این‌همه در برخی روایات از کتمانگواهی او (و چند نفر دیگر) بر واقعه غدیر ـ هنگامی که حضرت علی علیهالسّلام از آنها خواستار گواهی شدند ـ و نابینا شدن بر اثر نفرین آن حضرت، سخن به میان آمده است.
براء بیش از ۳۰۰ حدیث که شخصاً یا با واسطه از پیامبرصلّیاللهعلیهوآلهوسلّم شنیده روایت کرده است.
بخاری ۳۷ و مسلم ۲۸ حدیث او را، که ۲۲ عدد از آنها مشترک است، در کتاب‌های خود آورده‌اند.
