محمد بن یوسف ایلاقی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن یوسف ایلاقی (م
۵۳۶ هـ.ق) پزشک، فیلسوف و دانشمند ایرانی اهل ایلاق در نواحی
نیشابور بود که مدتی در باخرز زندگی میکرد.
او شاگرد دانشمندانی چون
ابنسینا،
عمر خیام و
ابوالعباس لوکری بود.
وی در علوم نظری، پزشکی و تدریس جایگاهی برجسته داشت.
ایشان در دوران حکومت علاءالدین ابن قماح به
بلخ فراخوانده شد و در آنجا اقامت گزید، اما در نبرد قطوان به دست گورخان کشته شد.
آثار برجایمانده از او شامل
اللواحق،
دوستنامه،
سلطاننامه،
الفصول الایلاقیه و
الاسباب و العلامات است.
تاریخ وفات وی را اغلب سال ۵۳۶ (هجری قمری) دانستهاند.
ابوعبداللّه محمد بن یوسف شرفالدین ایلاقی از زمان و محل ولادت او اطلاعی در دست نیست.
وی و نیاکانش منسوب به ایلاق دهکده کوچکی از نواحی نیشابور بوده و در باخَرز اقامت داشت.
ایشان پزشکی ماهر،
فیلسوفی مشهور و صاحبنظر در مسائل نظری و عملی بود.
او رتبهای والا در تدریس علوم و شناختی کامل در معالجه امراض داشت.
زمانی علاءالدین ابن قماح او را از باخرز به بلخ فرا خواند و مدتی در بلخ زیست.
ابوعبداللّه علوم خویش را از استادان معروفی چون ابوعلی سینا،
عمر خیام و
ابوالعباس لوکری
ف راگرفت.
ایلاقی تصنیفات بسیاری در موضوعات گوناگون داشت که از آن جمله عبارتند از:
• کتاب اللواحق؛
• دوست نامه؛
• سلطان نامه؛
• الفصول الایلاقیه؛
• و الاسباب و العلامات.
این دو کتاب اخیر را هم از او میدانند.
شرفالدین در بلخ در مصاف با گورخان در جنگ قطوان به قتل رسید.
در تاریخ وفات او اختلاف بسیار است.
برخی آن را در سال ۵۳۶ (هجری قمری) ذکر کردهاند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن یوسف ایلاقی»، ج۴، ص۲۹۰.