محمد بن علی حلوانی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
محمد بن علی حلوانی (
۴۳۹ ـ
۵۰۵ هـ.ق) از فقهای برجسته
حنبلی مذهب بود.
وی به زهد، ورع و عبادت شهرت داشت.
او نزد استادانی چون قاضی ابوعلی برزبینی و ابوجعفر بن ابیموسی شریف
فقه و
اصول را فرا گرفت.
ایشان به جایگاه شیخ حنابله و مرجع فتوا در
بغداد رسید.
وی در
حدیث نیز از مشایخی همچون صریفینی، نهروانی و ابوالغنائم بن مأمون بهره برد.
او دارای آثاری به نامهای
کفایة المبتدی (فقه، در چند مجلد)، کتابی مفصلتر در فقه و کتابی در اصول فقه (در دو مجلد) است.
ایشان در
عید قربان سال ۵۰۵ (هجری قمری) در بغداد درگذشت و در باب حرب دفن شد.
ابوالفتح محمد بن علی بن محمد حلوانی بغدادی معروف به
ابن مراق در سال ۴۳۹ (هجری قمری) متولد شد و اهل بغداد بود.
او از فقهای بزرگ حنبلی در آن شهر و شیخ حنابله در عصر خویش به شمار میرفت.
وی همچنین مشهور به زهد و ورع و عبادت بود.
ابوالفتح از استادانی همچون؛ صریفینی،
نهروانی،
ابوالحسین بن مهتدی باللّه،
ابوالغنائم بن مأمون
و ابوجعفر بن مسلمه که از مشایخ او در حدیث هستند، بهره برده است.
وی فقه و اصول را نزد استادانی چون قاضی ابوعلی یعقوب برزبینی
و ابوجعفر بن ابی موسی شریف فرا گرفت و تا آنجا پیش رفت که در رأس اهل فتوا قرار گرفت.
از
محمد بن علی، سلفی در مشیخه خود از وی روایت کرده است.
حلوانی کتابهایی تالیف کرده که آثارش عبارتاند از:
• کفایة المبتدی در فقه در چند مجلد؛
• کتاب دیگری در فقه بزرگتر از کتاب اول؛
• کتابی در اصول فقه در دو مجلد؛
• مختصر العبادات.
ابن مراق در عید قربان سال ۵۰۵ (هجری قمری) در بغداد از دنیا رفت.
به گفته ابن شافع جمعیت بسیاری در تشییع او حاضر شدند و در باب حرب بغداد به خاک سپردند.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد بن علی حلوانی»، ج۴، ص۳۱۱.