تبری

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف

---

بیزاری جستن از دشمنان خدا را تبرّی گویند. از عنوان تبرّی به مناسبت در باب طهارت و صلات سخن رفته است.

---

تبرّی اصطلاحی کلامی در برابر تولّی از آموزه‌های اسلام بویژه نزد شیعۀ امامیّه است. تبرّی از ریشۀ «برء» است و در زبان فارسی بیشتر به صورت «تبرّا» به کار می‌رود.

---

تبرّی ریشه در قرآن کریم دارد و «برائت» نام یک سورۀ قرآن است که با برائت خدا و پیامبرش از مشرکان آغاز می‌گردد.
در روایات نیز بر اهمیّت مسئلۀ تبرّی، فراوان تأکید شده است. در حدیثی از پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله، تبرّی از مهم‌ترین و استوارترین رشته‌های ایمان ذکر شده است.
و در روایتی از امام صادق علیه‌السّلام به وجوب برائت از مخالفان دین خدا و دوستان دشمنان خدا تصریح شده است.
در روایتی دیگر از ایشان، حقیقت ایمان، تبرّی همراه با تولّی- که مفهوم متضاد و مخالف آن است- دانسته شده است.

---

دشمنان خدا عبارتند از مشرکان، کافران و کسانی که منکر امامت و ولایت امامان معصوم علیهم‌السّلام هستند.

---

تبرّی از دشمنان خدا، واجب است؛ بلکه از مهم‌ترین ارکان دین به شمار می‌آید و تحقّق بخش ایمان (به معنای خاص آن) است.

---

تبرّی از اموری است که به محتضر و میّت، تلقین می‌شود.

---

از اعمال شب و روز جمعه تبرّی از گمراهان و دشمنان اهل‌بیت علیهم‌السّلام است.

---