؛ همچنین احتمال دادهاند که واژهای سریانی و اصطلاحی نظامی بوده که رومیان آن را درشام و عربستان رواج دادهاند و از آنجا وارد گویشهای آرامی و سپس عربستان جنوبی شده است.
این لفظ درعبری هم به معنای منزلگاه است و برای منازل آفتاب به کار میرفته که اشاره به ۱۲ برج منطقة البروج است و دریهودا، مظهر عبادت بتپرستانه بودهاست.
مدارهای ماه و ستارگان نیز تقریباً با دایرة البروج هم صفحهاند و ماه و سیارات همواره در میان برجها دیده میشوند، بدین سبب برجها از عوامل اصلی احکام نجوم و طالع بینی هستند.
ولی به اعتقاد برخی دیگر نشانههایی بر آشنایی آنان با آسمان و برجهای آن وجود دارد، به ویژه اینکه آنان با یهودیان شبه جزیره و مسیحیاندر ارتباط بودند و از دانشهای آنان استفاده میکردند.
البته برخی، بروج در هر ۴ آیه را به معنای دژ و قلعه برای دفاع از چیزی دانستهاند که مورد اول مربوط به دژهای زمینی برای دفاعدربرابردشمنان و سه مورد دیگر مربوط به جایگاه ستارگان است که دژهایی آسمانی برای دفعشیاطین هستند.
برخی از ایشان بر این عقیدهاند که آشنایی عرب با نظام حرکت خورشیددر میان برجها و حساب سال از روی آن، سبب شده است که خداوند بر اثبات وحدانیت خود از شکوه و زیبایی برجهای آسمان سخن گوید.
بنابراین، اصطلاح و نامگذاری خاص بروج بر این مجموعه ستارگان خاص باید از همان تعبیر قرآنی گرفته شده باشد؛ نه آنکه این آیه را بر آن نظرهای هیئتی تطبیق کنیم.
تفسیر دیگری نیز با توجه به معنای لغوی برج ارائه شده، مبنی بر اینکه ساختمانهایی با برج و باروهایی عظیم و فروزان درستارگان وجود دارد که اشارهای ضمنی به وجود نوعی ساکن و نگهباندر آنهاست.