کفرطابی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابن منیره کفرطابی (م
۵۵۳ هـ.ق) ادیب، نحوی، لغوی و شاعر برجسته
شامی بود.
او حدود چهل سال به عنوان مدرس و امام جماعت جامع حلب فعالیت کرد.
نزد استادانی چون ابوالسمح فقیه حنفی و ابوعبداللّه طلیطلی دانش آموخت.
ایشان شاگردانی مانند هبه‌اللّه برادر ابن عساکر و محمود شیزری تربیت کرد.
آثار او شامل
بحر النحو (در نقد قواعد نحویان)،
نقد الشعر (یا البدیع فی نقد الشعر)،
غریب القرآن و مجموعه‌ای از اشعار است.
برخی منابع رباعی شگفت‌انگیزی از وی با واژگانی سراسر حاوی حرف «ز» نقل کرده‌اند که نشان از تسلط بالای او بر لغت و شعر دارد.
ایشان در سوم
رمضان سال ۵۵۳ (هجری قمری)، اندکی پس از زلزله مهیب شام سال (
۵۵۲ هـ.ق) درگذشت.
ابوعبداللّه محمد بن یوسف بن عمر کَفَرْطابی معروف به
ابن منیره ادیب، نحوی، لغوی، شاعر بود.
او منسوب به
کَفَرطاب، شهری در
سوریه بین مَعَرّه و حلب و ساکن شَیْزر، ناحیه‌ای نزدیک مَعَرّه بود.
ایشان مدت چهل سال مدرس و امام جماعت جامع حلب بود.
ابوعبداللّه که از استادان او ابوالسمح فقیه حنفی و ادیب ابوعبداللّه طلیطلی را می‌توان نام برد.
محمد بن یوسف شاگردانی مانند ابوالحسین هبه اللّه برادر ابن عساکر و
ابوعبداللّه محمود بن نعمة بن رسلان شیزری داشت.
ابن منیره آثاری داشت که عبارتند از:
• بحر النحو (البحر فی النحو)؛ که در آن بسیاری از قواعد نحویان را نقض کرده است.
• نقد الشعر (البدیع فی نقد الشعر)؛
• غریب القرآن در لغات مشکل آن.
وی مجموعه شعری نیز داشت که
ابن عساکر بعضی از اشعار او را ذکر کرده است.
همچنین عماد اصفهانی یک رباعی از او را نقل کرده که در تمام کلمات آن حرف « ز » آمده است
و این نشان دهنده تسلط عمیق ایشان به لغت و شعر بوده است.
کَفَرْطابی که بعضی از منابع تاریخ وفاتش را به اشتباه سال (
۴۵۳)
یا (
۵۰۳ هـ.ق)
ذکر کردند ولی بنابر مشهور و بنا به گفته شاگردش محمود شیزری، ایشان پس از زلزله هولناک سال ۵۵۲ (هجری قمری) شام که بسیاری از شهرهای شام ازجمله حلب، مَعَره، کفرطاب و شیزر را درهم کوبید،
در سوم ماه رمضان ۵۵۳ (هجری قمری) وفات یافت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلام، برگرفته از مقاله «ابن منیره کفرطابی»، ج۴، ص۳۷۶.
