محمد بن عثمان عمری (مقاله دوم)
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
ابوجعفر محمد بن عثمان بن سعید عمری اسدی از اصحاب
امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و
امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) بود.
او دومین نایب امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) بود.
محمد و پدرش از وکلای امام در زمان
غیبت صغرا بودند.
علمای
رجال او را
ثقه می‌دانند.
وی در
جمادی‌الاول سال
۳۰۵ هجری یا
۳۰۴ هجری در
بغداد درگذشت.
او کتاب
الاشربه را تألیف کرده است.
محمد عمری از اصحاب امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) و
شیخ طوسی او را در ردیف کسانی آورده که روایتی از امامان (علیهم‌السّلام) ندارند.
او و پدرش، هر دو از وکلای امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) در زمان غیبت صغرا بودند و برای آنان منزلت و مقامی والا نزد
امامیه به شمار می‌رفت.
محمد که دومین نایب امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) بود، حدود پنجاه سال وکالت حضرت را بر عهده داشت و توقیعات صادره از ایشان را به دست خواص می‌رساند.
علمای رجال، وی را فردی ثقه می‌دانند.
کسانی چون
عبداللّه بن جعفر حمیری،
حسن بن علی بن ابی عثمان و
محمد بن جعفر اسدی از
عمری روایت کرده‌اند.
برای
ابوجعفر، کتاب و روایاتی از امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) و امام عصر (عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) گزارش کرده‌اند.
کتاب
الاشربه نوشته اوست.
محمد عمری قبری برای خود کنده بود و هر روز در آن، یک جزء
قرآن می‌خواند و زمان درگذشت خویش را مشخص کرده بود. سرانجام وی در جمادی‌الاول سال ۳۰۵ هجری و به نقلی در ۳۰۴ هجری از
دنیا رفت و در بغداد به خاک سپرده شد.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «محمد ـ عمری»، ج ۲، ص ۴۱۴.
