مجاهد بن عبدالله عامری
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
مجاهد بن عبدالله عامری (
۳۷۱ ـ
۴۳۶ هـ.ق) اصالتاً رومی و مملوک ابن ابی‌عامر، امیر اندلس، بود.
او در قرطبه رشد کرد و به علم عروض، ادب و قرآن مسلط بود.
پس از سقوط بنی عامر، به شرق اندلس (دانیه) رفت و دولت عامریه را در آن‌جا تأسیس کرد.
ایشان حامی علما، ادبا و قرّاء بود و دانیه را به مرکز قرّاء غرب تبدیل کرد.
وی در سال ۴۳۶ (هجری قمری) در دانیه درگذشت.
ابوالجیش مجاهد بن عبداللّه بن علی عامری اصل وی رومی
و مملوک ابن ابی‌عامر، امیر اندلس بود. در سال ۳۷۱ (هجری قمری) متولد شد
و در قرطبه رشد نمود.
او فردی ادیب، شجاع، آگاه به علم عروض بود.
مجاهد در شورش لشکریان و شکست دولت بنی‌عامر، به شرق اندلس (دانیه) رفت، وقتی که بر دانیه و جزایر آن دست یافت، دولت عامریه را در آن‌جا تأسیس نمود.
ایشان دارای عزم و اراده قوی، سخت کوش، دوستدار علم و عالم بود و آن‌ها را گرامی می‌داشت. به ویژه به ادبا
و قرّاء بخشش‌های خوبی داشت؛ از این‌رو دانیه کانون قاریان غرب شد.
چون خود او از عالمان قرآنی هم بود.
ابوالجیش کتابی در عروض دارد.
عامری در سال ۴۳۶ (هجری قمری) در دانیه درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «مجاهد بن عبدالله عامری»، ج۳، ص۲۸۴.
