احمد بن دراج قسطلی
ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
احمد بن دراج قسطلی (
۳۴۷ ـ
۴۲۱ هـ.ق) شاعر و ادیب معروف
اندلسی بود.
وی به خاطر اشعارش در مدح حاکمان، به ویژه
ابن ابی‌عامر، در دربار مشهور شد.
او شاگردان برجسته‌ای داشت که می‌توان به علی بن احمد بن حزم فارسی، ذوالوزارتین احمد بن حسین بن حی اشاره کرد.
وی اثر مهمی به‌جا گذاشته که آن
دیوان شعر است.
ایشان در سال ۴۲۱ (هجری قمری) درگذشت.
ابوعمر احمد بن درّاج قَسْطَلی اندلسی معروف به
ابن درّاج اهل
قسطله اندلس، از قبیله بربرنژاد صنهاجه از خاندان دراج بود.
او در سال ۳۴۷ (هجری قمری) متولد شد.
خاندانش بنی دراّج از دیرباز در این شهر ساکن بودند و ریاست قَسْطله را یکی پس از دیگری برعهده داشته‌اند.
از این‌رو این شهر به قسطله درّاج شهرت یافت.
وی شاعر و از ادیبان مشهور اندلس و نامه‌نگار در دیوان دولت منصور بن ابی‌عامر در سال
۳۸۲ بود.
او را در ردیف
متنبی و
ابوتمام حبیب بن اوس شمرده‌اند.
وی اول کسی بود که اشعاری در مدح ابن ابی‌عامر سرود.
شعرش مورد پسند حاکم قرار گرفته و دستور داد نام ابن درّاج را در دفتر شاعران رسمی مستمری‌بگیران دربار ثبت کنند.
او به بعضی از شهرهای اندلس سفر کرد و اشعاری در مدح بزرگان و حاکمان سرود.
ایشان که به
لغت و
انساب نیز آگاهی داشت، یکی از مشهورترین قصاید خود را در مدح
علی بن حمود و
اهل‌بیت (علیهم‌السلام) سرود.
ابوعمر شاگردانی داشته که می‌توان به
علی بن احمد بن حزم فارسی،
ذوالوزارتین احمد بن حسین بن حی اشاره کرد.
قسطلی اثری که از او به‌جا مانده
دیوان شعر اوست.
احمد بن دراج در سال ۴۲۱
یا ۴۲۸ (هجری قمری) درگذشت.
• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، برگرفته از مقاله «احمد بن دراج قسطلی»، ج۳، ص۸۱.
